maandag 24 september 2012

Project O(ma)

Vrijdagavond 21:00. De telefoon gaat.
‘Oma belt’, vermeldt het scherm.
Oma? Denk ik hardop. Waarom zou die nou bellen? Naar mijn weten is het nog zeker vijf maanden te vroeg voor mijn jaarlijkse verjaardagstelefoontje.

Nog niet helemaal bekomen van de verbazing neem ik op.
‘Dag oma, wat leuk dat u belt. Alles goed met u?’
‘Ja hoor. Tenminste, nog wel.’
‘Hoezo, nog wel?’
‘Nou, ik was net bij de verjaardag van je tante en daar vertelde je nichtje dat jullie iets van een uitnodiging van een feest op haar Facebook-pagina hadden geplaatst.’

Ik knipper even met mijn ogen. Een feest? Op Facebook? Sinds wanneer is mijn oma zo begaan met sociale media? Zou ze vrienden met me willen worden? Ik wist niet eens dat ze een computer had!

Voordat ik tijd heb om verder na te denken vervolgt mijn oma haar verhaal.
‘Ja’, zegt ze, ‘jullie hebben een uitnodiging geplaatst en nu zijn er ineens allemaal mensen die ook willen komen.’

Ineens valt bij mij het kwartje.
‘Oh, u bedoelt de uitnodiging voor de familiedag!’
‘Ja, die bedoel ik.’
‘Nou, dat is toch niet zo erg? We hadden iedereen de uitnodiging per mail verstuurd, maar omdat we niet van iedereen het e-mail adres hadden leek het ons handig deze ook via Facebook te verspreiden. U wilt toch ook graag dat de hele familie komt?’
‘Ja, de hele familie wel. Maar niet de rest van Nederland.’

Wederom weet ik van verbazing even niet wat ik moet zeggen. Heel Nederland op de familiedag? Zou oma een beetje in de war raken?

Dan komt het hoge woord eruit.
‘Heb je dat niet gezien op de televisie? Dat over Haren. Dat is ook gewoon met één uitnodiging begonnen hoor!’

In een klap verandert mijn oma van een warrig mensje in een vrouw van de actualiteit. Een vrouw die zich zorgen maakt bovendien. Want hoe groot haar achtertuin ook mag zijn, meer dan één uit de kluiten gewassen familie kan ze daar toch echt niet in kwijt. Laat staan een compleet Project-X feest!

‘Wat nou als straks echt iedereen bij mij op de stoep staat?’, vraagt ze met een kleine bibbering in haar stem. ‘Dat gaat echt niet passen in dat tuintje van mij hoor!’

Hoewel ik eigenlijk best wel om de hele situatie moet lachen (alleen al het feit dat mijn oma het woord Facebook in haar mond neemt is gewoonweg hilarisch!), voel ik me toch ook wel beetje schuldig.
Ineens zie ik voor me hoe oma over haar toeren terug komt van een verjaardag, omdat ze denkt dat het jaarlijkse familiefeest zal uitmonden in een landelijk relschoppers-festival, waar zelfs een heel pakje sigaretten niet geruststellend tegen zal werken.

‘Nou oma’, zeg ik op mijn meest zelfverzekerde en geruststellende toon, ‘maakt u zich maar geen zorgen. We hebben inderdaad die uitnodigingen op Facebook geplaatst, maar alleen op de persoonlijke pagina’s van de genodigden zelf. Niet iedereen kan er dus zomaar op kijken en zeker niet iedereen zal zomaar naar onze familiedag toe komen.’

‘Oh’, zegt oma, ‘gelukkig maar. Ik was al bang dat we de straatnaambordjes moesten gaan verwijderen.’

Opgelucht hangt oma op.
Zelf ben ik inmiddels wat minder zeker van mijn zaak. Wat nou als die reagerende vrienden straks echt naar de familiedag komen? En wat als ook zij hun vrienden weer meenemen?

Misschien toch geen verkeerd idee om die uitnodiging maar van Facebook te verwijderen.
En voor de zekerheid wat extra vlaaien in te slaan.


3 opmerkingen:

  1. Ja Bingelrade is wel wat klein voor XL feest.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Erg grappig! Vrees dat het zonder die extra aanloop ook wel uit de hand loopt nu de 2e generatie het roer heeft overgenomen ;)

    Moniek

    BeantwoordenVerwijderen