Home is where the heart is

Over een paar weken gaan we verhuizen.
Eindelijk is het zover! Een nieuw huis, een nieuwe inrichting. En waar kan je een meisje blijer mee maken dan met het shoppen naar spulletjes voor het nieuwe huis?

Nog voordat enig contract was getekend, was ik al druk in de weer met het hamsteren van woonideeën. Kleurenkaartjes van de bouwmarkt, behang-samples van de decoratiewinkel, plaatjes uit tijdschriften, een bezoek aan de Zweedse bouwpakketten-gigant. Alles werd zorgvuldig gefotografeerd, uitgeknipt, gesorteerd en verzameld in een mapje met het etiket 'Woonspiratie'.

Hoe vol het mapje inmiddels echter ook mag zijn, de meest leuke plek om ideeën voor je huis op te doen is en blijft gewoon de straat. Niks geen luxe warenhuizen of dure woontijdschriften, maar gewoon lekker ordinair bij mensen thuis naar binnen kijken en dan heerlijk ongegeneerd je mening geven. Daar kan geen VT Wonen tegenop.

Alhoewel...
Al vele rondjes lopend door verschillende straten en wijken, kom ik erachter dat verdacht veel huizen qua inrichting wel erg veel op elkaar lijken. En nee, dan doel ik niet op de standaard 'twee potten die symmetrisch voor het raam staan' (héél 2010!) maar dan heb ik het met name over de voordeur. Want waar ik ook loop en waar ik ook kijk, overal stuit mijn blik op deurhangers in de vorm van hartjes. Hartjes van riet, hartjes van hout, hartjes van ijzerdraad. Met linten, zonder linten, opengewerkt of massief. Hartjes, hartjes, hartjes.

Hardop vraag ik mij af wie deze trend gestart is en waar dat hart in hemelsnaam voor moet staan. Welkom in ons liefdevolle huis? Wij verwelkomen u met ons hart? Ik hou van jou (en daarmee van jullie allemaal)?

Het wordt nog mooier als ik diverse woningen tegenkom die naast hun hartenkreet ook nog de zeer inspirerende letters L O V E voor het raam hebben staan. Zou dit zijn om de boodschap nog duidelijker te maken? Om bezoeker en voorbijgangers er zeker van te laten zijn dat hier echt hele warme en liefdevolle mensen wonen? Ik moet mijzelf bedwingen om niet spontaan bij wat mensen aan te bellen en te vragen of ik een dikke knuffel kan krijgen en misschien een kopje thee mag komen drinken. Eens kijken hoe gastvrij al deze hartelijke mensen daadwerkelijk zijn.

Een iets minder onduidelijke, maar daardoor niet minder intrigerende variant op alle openbare liefdesbetuigingen zijn de houten letters die samen het woord HOME vormen. Want waarom zou je op je huis het woord 'huis' laten zetten? Zouden deze bewoners bang zijn dat hun woning wellicht voor iets anders wordt aangezien? Of is het hun manier om te laten weten dat ze thuis zijn en dat ze met een kloppend hart vol liefde zitten te wachten tot bezoekers bij hun hartjesdeur aanbellen?

Wat het antwoord ook mag wezen en wat de betekenis ook mag zijn, ikzelf ben erover uit dat dit nieuwe liefdesritueel op woongebied mijn inspiratiemapje niet zal halen. Niet dat ik geen liefdevol mens ben of niet dol ben op mijn nieuwe huis. Maar meer omdat ik mij liever vol hartelust stort op een inrichting die mijn eigen hart en ziel draagt en waar alle mensen straks hartstikke welkom zijn, ook als ze van hun eigen rieten hart geen moordkuil maken.