Nog maar twee jaar geleden reed Sint door een Veenendaalse laan,
En zag daar op nummer 83 een eenpersoonsbedje staan.
Een bedje voor één en meer spullen voor één,
Sint dacht: in dat huisje woont vast iemand alleen.
Het knusse bedje werd echter al heel snel vervangen,
Ook werden meubels verschoven en zelfs kasten behangen.
Zowel Sint als de buren begonnen iets te vermoeden,
Zou het een meisje zijn dat dit jongetje zo beïnvloedde?
Beetje bij beetje veranderde het huisje steeds meer,
Zelfs in de tuin ging het jongetje nu tekeer!
Maar hoe gezellig het ook werd, het huisje bleef klein,
Niet echt handig als je graag samen wilt zijn.
Het meisje kwam en het meisje ging,
Gesleep en gesjouw werden een wekelijks ding.
Van Nijmegen naar Veenendaal en terug andersom,
De twee tortelduifjes draaiden er hun hand niet voor om.
Maanden en maanden gingen voorbij,
Het meisje was vrolijk en het jongetje blij.
Toch begon langzaam de gedachte te komen,
Dat het toch wel fijn zou zijn om samen te wonen.
Nooit meer reizen, niet meer leven uit tassen,
Maar samen in één huisje waar beide levens in passen.
Het idee werd een plan en de zoektocht gestart,
Vol van verwachting klopte hun hart.
Maar alleen met verlangen kom je er niet,
En zo lag er tot op heden nog niks in het verschiet.
Druk werd gezocht, maar niets werd gevonden,
Totdat een plotselinge verandering in een nieuw plan uitmondde.
Wat te klein had geleken bleek nu best een goed plan,
Wie had ooit gedacht dat op 30m2 nog best wel watkan?
Inmiddels is de geplande verhuizing zo goed als een feit,
Spullen worden gepakt, maar nu voor altijd.
Meubels worden verschoven en kastjes behangen,
Het begint zowaar te lijken op het paleisje waar jullie naar verlangen!
Beetje bij beetje wordt het huisje steeds meer samen,
Met een paar nieuwe spullen en plantjes voor de ramen.
Nog maar een paar weken en dan is de dag daar,
Nooit een eenpersoonsbed meer, maar altijd slapen naast elkaar.
En ook al is het wat krap en misschien te klein voor z’n twee,
Wie het kleine niet eert, is ook met het grote niet tevree.
Dus als Sint straks weer rijdt op de daken door diezelfde laan,
Dan denkt hij met een glimlach: dat hebben ze toch maar mooi gedaan.
De Sint
En zag daar op nummer 83 een eenpersoonsbedje staan.
Een bedje voor één en meer spullen voor één,
Sint dacht: in dat huisje woont vast iemand alleen.
Het knusse bedje werd echter al heel snel vervangen,
Ook werden meubels verschoven en zelfs kasten behangen.
Zowel Sint als de buren begonnen iets te vermoeden,
Zou het een meisje zijn dat dit jongetje zo beïnvloedde?
Beetje bij beetje veranderde het huisje steeds meer,
Zelfs in de tuin ging het jongetje nu tekeer!
Maar hoe gezellig het ook werd, het huisje bleef klein,
Niet echt handig als je graag samen wilt zijn.
Het meisje kwam en het meisje ging,
Gesleep en gesjouw werden een wekelijks ding.
Van Nijmegen naar Veenendaal en terug andersom,
De twee tortelduifjes draaiden er hun hand niet voor om.
Maanden en maanden gingen voorbij,
Het meisje was vrolijk en het jongetje blij.
Toch begon langzaam de gedachte te komen,
Dat het toch wel fijn zou zijn om samen te wonen.
Nooit meer reizen, niet meer leven uit tassen,
Maar samen in één huisje waar beide levens in passen.
Het idee werd een plan en de zoektocht gestart,
Vol van verwachting klopte hun hart.
Maar alleen met verlangen kom je er niet,
En zo lag er tot op heden nog niks in het verschiet.
Druk werd gezocht, maar niets werd gevonden,
Totdat een plotselinge verandering in een nieuw plan uitmondde.
Wat te klein had geleken bleek nu best een goed plan,
Wie had ooit gedacht dat op 30m2 nog best wel watkan?
Inmiddels is de geplande verhuizing zo goed als een feit,
Spullen worden gepakt, maar nu voor altijd.
Meubels worden verschoven en kastjes behangen,
Het begint zowaar te lijken op het paleisje waar jullie naar verlangen!
Beetje bij beetje wordt het huisje steeds meer samen,
Met een paar nieuwe spullen en plantjes voor de ramen.
Nog maar een paar weken en dan is de dag daar,
Nooit een eenpersoonsbed meer, maar altijd slapen naast elkaar.
En ook al is het wat krap en misschien te klein voor z’n twee,
Wie het kleine niet eert, is ook met het grote niet tevree.
Dus als Sint straks weer rijdt op de daken door diezelfde laan,
Dan denkt hij met een glimlach: dat hebben ze toch maar mooi gedaan.
De Sint
Hihi, wat een leuk gedichie! wil je ook mijn kerstgedicht maken? ;)
BeantwoordenVerwijderenik ben heel benieuwd naar jullie huissie voor 2, hoop dat er nog een 3e bij kan..voor vanavond dan. Tot vanaaf,
xxjs mirrie
en huisje voor twee? en je zusje dan? Ik kwam toch bij jou wonen, heb ik je van jongs af aan al verteld! ;-)haha Leuk gedichtje sis!
BeantwoordenVerwijderen