Een beetje jeugdsentiment, een beetje inspiratie

Veel mensen hebben ze. Voorbeelden. Mensen, personen, iconen waar ze tegenop kijken, die ze vereren of waar ze inspiratie vandaan halen. Ook ik heb zo mijn 'idolen'. En nee, dat zijn geen posters van Brad Pitt of mijn ergens nog verstopte plakboek (ja, ik beken) van Leonardo DiCaprio. Maar meer 'helden' van vroeger. Helden waar ik goede herinneringen aan heb en waarvan ik als stiekeme droom heb dat ik ooit een klein beetje van hun talent in mijzelf mag terugvinden.

In een eerder blog verwees ik al naar Annie M.G. Schmidt. Tja, wat moet ik daar nog over zeggen. Wie kent haar boeken niet? Pluk van de Petteflet, Floddertje, de spin Sebastiaan ('het is niet goed met hem gegaan').

Hoe leuk en geweldig ik Annie echter ook vind, een misschien nog wel grotere held van mij is toch wel Herman van Veen. Alleen als ik zijn stem al hoor krijg ik kippenvel. Een groot deel van die fascinatie is ontstaan door de muziekfabel van Alfred Jodocus Kwak die hij in 1987 samen met het Residentieorkest in Antwerpen op de planken heeft gezet. Hoewel ik de show - helaas - nooit live heb gezien, heb ik de videoopnamen vroeger versleten. Zo simpel en tegelijkertijd zo goed en doeltreffend gemaakt. Zelfs nu, meer dan twintig jaar later, is de show nog steeds geweldig om te zien en ik was dan ook meer dan blij toen bleek dat je deze uitvoering nu ook op dvd kon bestellen. Helaas zijn er verder geen fragmenten van deze show te vinden. De nieuwsgierigen onder ons zullen het dus moeten doen met een stukje audio van het fragment met de bijen ('zoem zoem zoem, wat ben jij een lekkere bloem').

'Wij bijen met ons bijtjes

In zwermen en in rijtjes

Wij zuigen honing uit een kelk

Het is zo zoet, zo zacht,

Zo goed voor jou...voor iedereen'

Nog een held waar ik als kind (en stiekem nu nog) geen genoeg van kon krijgen was Harry Jekkers met zijn Klein Orkest. De meesten kennen de liedjes 'Over de Muur' of 'Koos Werkeloos' wel, maar waar ik vooral op doel is de kinderplaat 'Met een roltrap naar de maan' die zij in 1985 maakten. Met vrolijke liedjes als 'De dromedaris' en 'Raar is leuk' tot het wrede lied 'Spin' en de prachtige 'Ballade van de dood', is dit een plaat dat naar mijn mening ieder kind van nu verplicht zou moeten luisteren. Geweldige teksten en goede muziek. Daar kunnen K3's en Justin Bieber's van nu nog wel een puntje aan zuigen.

Gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel wat de 'jeugd van tegenwoordig' voorgeschoteld krijgt. Naast alle bagger die tegenwoordig van het beeldscherm spat of uit de radio knalt, zitten er ook nu nog zeker echte pareltjes tussen waar wellicht de volgende generatie over 15 jaar over spreekt als ze het hebben over hun helden of inspiratiebronnen. Zo zag ik deze week nog een prachtige kindervoorstelling voor leerlingen van groep 3-4 genaamd 'Mevr. Ophelia'. Niks geen speciale effecten of ingewikkelde decors. Nee, gewoon puur en simpel, maar daardoor juist superknap en prachtig gedaan. En hoewel er een hoop moet gebeuren wil iemand mijn voorbeelden van vroeger nog overtreffen: het lijkt me mooi om na al dat jeugdsentiment dit stukje af te sluiten met een beetje inspiratie van nu. Dat er nog maar veel inspirerende voorbeelden mogen volgen!