De klusjesman

Maandagochtend 8:00 uur. De bel gaat. Voor de deur staat een man in een mooie blauwe overal en een gereedschapskistje in zijn handen.

- "Goedemorgen mevrouw, ik kom voor het onderhoud van de ketel. U had aangegeven het liefst iemand zo vroeg mogelijk te hebben, dus ik dacht: laat ik dat vrouwke eens een plezier doen."

Het spettert een beetje buiten.
De man met de blauwe overal veegt zijn voeten en stapt met zijn stevige werkschoenen de kamer in en door richting de keuken.

- "Ja, ik rijd normaal gesproken pas rond achten weg, maar goed, als u aangeeft 'zo vroeg mogelijk' dan doe ik dat natuurlijk graag. Je kan een vrouw immers niet zomaar teleurstellen toch?"
- "Goh, eh, dat is erg vriendelijk van u. Het komt inderdaad niet vaak voor dat het onderhoud zo stipt wordt uitgevoerd. Fijn dat u de moeite heeft genomen. De ketel hangt hier. Mocht u nog iets nodig hebben, dan hoor ik het wel."
- "Vrouwke, gelooft u mij: het enige dat ik nodig heb is loonsverhoging en een portie mooi weer."
- "Oh, ok. Een kopje koffie dan misschien?"
- "Dat sla ik op dit tijdstip nooit af."

De man met de tang gaat aan de slag. Zelfverzekerd opent hij de ketel en begint aan zijn inspectie.

- "Ehm, pardon, zou ik er misschien even bij mogen om een kopje voor uw koffie te pakken?"
- "Maar natuurlijk, vrouwke. Excuses van mijn kant. Sorry dat ik in de weg stond. De keuken is en blijft toch immers het domein van de vrouw."
- "Nou, dat zou ik toch niet zo stellig willen beweren.."
- "Niet? Moet ik bij mijn vrouw niet proberen hoor, aan de slag in de keuken. Zekers te weten dat ze mij er met de deegroller weer uitslaat. Maar dat is niet zo erg. Laat vrouwen zich maar bezighouden met vrouwendingen, dan kunnen de mannen tenminste het echte werk doen."

Fluitend gaat de man verder in het domein van de vrouw. De tang wordt neergelegd en maakt plaats voor een stalen borsteltje voor het grondige schoonmaakwerk.

- "En heeft mevrouw nog een vakantie gepland staan?"
- "Nou, ik ben eigenlijk net terug van een lange reis, dus nee, er staat even niets op de planning."
- "Een reis? Met zo'n vliegding enzo? In nog geen duizend jaar dat ze mij daar inkrijgen! Moeders de vrouw heeft het één keer geprobeerd, zo'n vliegreis. Gelukkig werd toen mijn zwager ziek, dus konden we gewoon lekker thuisblijven. Niets voor mij al dat exotische gedoe."
- "Tja, smaken verschillen. Ik houd er wel van. Nieuwe landen, nieuwe culturen."
- "Ja, dat ken ik. Dat zei een nichtje van mij ook. Nieuwe landen, nieuwe culturen. Nou, die is er toch mooi vandoor gegaan met zo'n Afrikaan."
- "Ja, dat kan soms gebeuren. Maar wellicht is ze nu wel erg gelukkig?"
- "Ja, dat kan wel zijn, maar wat denk je van mijn tante? Vertelt eerst haar zoon dat hij homo is en dan zit haar dochter ook nog eens met zo'n neger in Afrika. Nou, dat is toch erg hoor! Dan mogen mijn ouders niet klagen met een zoon zoals ik."

De laatste restjes vuil worden door de man op behendige wijze weggeveegd. De klep van de ketel gaat dicht en de onderhoudspapieren worden tevoorschijn gehaald.

- "Als u hier even een krabbelke zou willen zetten. Dan weet ik zeker dat ik mijn euro's ook krijg, voordat de Grieken er straks mee vandoor gaan. Hartelijk dank. Ja, het is wat die crisis. Die Spanjaarden maar lui siësta houden en wij maar belasting betalen. Als ze daar in Den Haag nou eens wat aan zouden doen!
Maar ik wens u nog een prettige dag mevrouw. De ketel is weer schoon. Hartelijk dank voor de koffie en dat het met die zomer nog maar goed mag komen."

Zonder te weten wat ik hier nog verder op zou moeten antwoorden doe ik de deur open. De man in de blauwe overal stapt naar buiten. Het is 8:30. Buiten verdwijnt het laatste restje zon achter een dikke donkere regenwolk. Ik denk dat de zomer zich vandaag niet meer gaat aandienen.